Kardynał August Hlond urodził się w 1881 roku, w małej górnośląskiej wiosce Brzęczkowice. Był organizatorem i pierwszym biskupem Diecezji Katowickiej, w 1926 roku został Prymasem Polski. Po 1939 roku przeciwstawił się z całą konsekwencją zagrożeniom ze strony dwóch totalitaryzmów, nazistowskiego i komunistycznego, reprezentując wówczas poglądy nie tylko Kościoła katolickiego, ale także większości Polaków. August Hlond po złożeniu ślubów zakonnych, a potem kapłańskich, po I wojnie światowej organizował Kościół katolicki na polskim Górnym Śląsku, najpierw jako administrator apostolski, a potem pierwszy biskup Diecezji Katowickiej. Położył podwaliny pod zarząd śląską diecezją, tworząc w Katowicach kurię, kapitułę i sąd biskupi. Zadecydował o utworzeniu śląskiego seminarium duchownego z siedzibą w Krakowie. Powołał do życia Drukarnię i Księgarnię św. Jacka oraz tygodnik „Gość Niedzielny", a także założył Ligę Katolicką. W 1926 roku, kiedy został arcybiskupem gnieźnieńskim i poznańskim, mianowany Prymasem Polski stanął na czele całego Kościoła katolickiego w Polsce. Przyszło mu pełnić tę posługę w czasie największego zagrożenia niepodległości Państwa Polskiego w XX wieku. Po wybuchu II wojny światowej, przebywając na emigracji we Francji, mimo osobistego zagrożenia i aresztowania przez gestapo, stale informował aliantów o zbrodniach niemieckich i sowieckich w okupowanej Polsce. Po powrocie do kraju musiał zmierzyć się z narastającym zagrożeniem ze strony władz komunistycznych. Prymas, rozumiejąc konieczność powojennej normalizacji życia społecznego i politycznego i nie decydując się na otwartą konfrontację, ocalił niezależność Kościoła katolickiego, dając jednocześnie mocne fundamenty dla przetrwania idei niepodległości i suwerenności Państwa Polskiego na nadchodzące czasy rządów komunistycznych w Polsce. Prymas August Hlond zmarł 22 października 1948 roku w Warszawie.

Sejmik Województwa Śląskiego przyjął również oświadczenie upamiętniające osobę prof. dr. hab. Waleriana Pańko, prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 21 rocznicę jego śmierci.

Walerian Pańko był ściśle związany z Ziemią Śląską, samorządem terytorialnym oraz śląskim środowiskiem akademickim i naukowym. Urodził się 8 października 1941 roku w Turzym Polu. Studiował prawo na Uniwersytecie Wrocławskim. Tam też rozpoczął pracę naukową, w 1971 roku uzyskał tytuł doktora nauk prawnych, a po stażu naukowym na Uniwersytecie Warszawskim w 1978 roku stopień doktora habilitowanego. Od 1974 roku kierował katedrą administracji rolnictwa i gospodarki przestrzennej na Uniwersytecie Śląskim. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. W 1988 roku został profesorem nauk prawnych. Był członkiem PAN. W 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność". Od 13 grudnia 1981 roku do 16 stycznia 1982 roku był internowany. Brał udział w pracach Okrągłego Stołu. W 1989 roku został wybrany posłem na Sejm z Katowickiego Komitetu Obywatelskiego. 23 maja 1991 roku Sejm RP powołał Waleriana Pańkę na stanowisko Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Pod jego kierownictwem NIK zaczęła ewoluować w nowoczesny organ kontroli, niezależny od władzy wykonawczej, będący odpowiednikiem organów kontrolnych, które funkcjonowały w krajach Europy Zachodniej. Profesor Walerian Pańko zginął 7 października 1991 roku w wypadku samochodowym na trasie Warszawa - Katowice, na kilka dni przed zaprezentowaniem Sejmowi wyników kontroli związanej z aferą FOZZ.

Podczas uroczystej części sesji wręczono honorowe Odznaki za Zasługi dla Województwa Śląskiego.

To najwyższe odznaczenie przyznawane przez Sejmik Województwa Śląskiego otrzymało dziś dwóch pilotów szybowcowych: Zbigniew Nieradka z Aeroklubu Częstochowskiego oraz Sebastian Kawa z Aeroklubu Bielsko-Biała. Międzynarodowa Federacja Lotnicza FAI opublikowała nowy światowy ranking pilotów szybowcowych obejmujący ponad pięć tysięcy osób. Na pierwszym miejscu tego rankingu znajduje się Zbigniew Nieradka, który triumfował w klasie 18-metrowej w szybowcowych mistrzostwach świata w Teksasie,
a drugie miejsce zajmuje Sebastian Kawa, który wywalczył złoty medal w USA w klasie 15-metrowej.  

W Gmachu Sejmu Śląskiego zaprezentowano dziś także wystawę przygotowaną przez Aeroklub Polski „Sukcesy polskiego lotnictwa sportowego - od Żwirki i Wigury do współczesności". Na wystawie zaprezentowane zostały największe polskie osiągnięcia lotnicze, począwszy od 28 sierpnia 1932 r. i wygranych przez Franciszka Żwirkę i Stanisława Wigurę Międzynarodowych Zawodów Samolotów Turystycznych aż do współczesności. To zwycięstwo było w dwudziestoleciu międzywojennym największym sukcesem polskiego lotnictwa na arenie międzynarodowej, dlatego 28 sierpnia ustanowiono Świętem Lotnictwa Polskiego. Ponadto zwiedzający wystawę mogli obejrzeć najcenniejsze trofea polskiego sportu lotniczego: puchar Żwirki i Wigury z 1932 r., przechodni Puchar Gordona Bennetta, który w 1935 r. przyznano Polsce na własność po trzykrotnym zwycięstwie Polaków w Międzynarodowych Zawodach Balonów Wolnych, dwa puchary z Szybowcowych Mistrzostw Świata rozgrywanych w Argentynie w 1963 r., podczas których pierwsze i drugie miejsce zajęli Jerzy Makula i Edward Popiel, a także przechodni drużynowy puchar mistrzostw świata makiet latających na uwięzi, klasa F4B, który trafił na stałe do Polski w 2010 r.