Z głębokim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci
Jana Pawła II.

Trudno wyrazić słowami niepowetowaną stratę, jaką kościół katolicki, Polska i cały świat ponoszą wraz z powrotem Ojca Świętego do Bożego Domu.

Po odejściu największego Polaka w dziejach naszego kraju, żal oraz ból mieszają się z troską i obawą o losy nauki Papieża oraz Jego ponadczasowego dziedzictwa.

Wszyscy, niezależnie od religijnych przekonań, politycznych preferencji bądź jakichkolwiek innych kryteriów, jesteśmy dłużnikami i beneficjentami mądrości, dobroci oraz nieporównywalnego z nikim i niczym autorytetu Jana Pawła II.

W osobie Papieża - Polaka, jako państwo i naród otrzymaliśmy od Boga i historii niepowtarzalną szansę. Pod duchowym patronatem i troskliwą opieką Ojca Świętego w ciągu minionego ćwierćwiecza Polska odzyskała należne jej miejsce w Europie i świecie. To Jan Paweł II - apostoł pojednania, wielki inspirator pozytywnych przemian uczył nas jak żyć i dokąd zmierzać. Swoją niezłomną, głęboko humanitarną postawą, wrażliwością na ludzkie cierpienie oraz umiejętnością dotarcia do każdego człowieka sprawiał, iż nikt spośród nas nie czuł się zapomniany i opuszczony.

Dzisiaj, z ciężkim sercem - ale także z wiarą i nadzieją - stajemy w obliczu wielkiej próby. Już bez osobistego wsparcia Ojca Świętego Jana Pawła II, przez kolejne miesiące, lata i dekady zdawać będziemy egzamin z nauki, którą Papież nam pozostawia.

Pozytywny wynik tego egzaminu jest naszym narodowym obowiązkiem i moralnym nakazem.

Michał Czarski