Anioł Stróż czy Archanioł Gabriel? Sympatyczny Boruta czy może przerażający Belzebub? Obecnie w bardzo różny sposób wyobrażamy sobie istoty nas ochraniające lub skłaniające do zła. Ich plastyczne przedstawienia odnaleźć można na ekspozycji prezentowanej od 19 grudnia w Centrum Scenografii Polskiej, Oddziale Muzeum Śląskiego. Wystawę „Od Nieba do Piekła, od Piekła do Nieba. Motyw anioła i diabła na scenie teatru polskiego od drugiej połowy XX wieku" będzie można zwiedzać do 31 marca 2012 roku.

W polskim teatrze XX wieku znaleźć można ciekawe próby plastycznego ukazania postaci anioła i diabła. Często są to prace silnie zakorzenione w kulturze ludowej, odnoszące się także do ikonografii średniowiecza czy polskiego barokowego wyobrażenia dotyczącego mieszkańców nieba i piekła. Prace Adama Stopki, Zenobiusza Strzeleckiego czy Adama Kiliana stosujące persyflażowe ujęcia postaci w XX wieku były wyznacznikami myślenia dla wielu innych scenografów. Zaprezentowane eksponaty pozwolą zwiedzającym skonfrontować własne i zarazem współczesne wyobrażenia anioła i diabła z ludowymi, średniowiecznymi czy romantycznymi postaciami przetwarzanymi w pracach scenografów drugiej połowy ubiegłego wieku.

Wystawa zaprezentuje projekty scenograficzne, kostiumy, lalki, a także fragmenty dekoracji scenicznej uzupełnione wybranymi fotografiami ze spektakli. Wśród pokazanych realizacji znajdą się wybrane inscenizacje tekstów dramatów romantycznych, teatru staropolskiego, inspirującego się teatrem misteryjnym i liturgicznym, realizacje ściśle związane ze świętami Bożego Narodzenia oraz przedstawienia teatru lalkowego, sięgającego po teksty legend i podań.

Na ekspozycji pokazane zostaną projekty scenograficzne do „Historyji o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" Kazimierza Dejmka i Andrzej Stopki oraz „Żywotu Józefa" Dejmka, zarówno w scenografii Zenobiusza Strzeleckiego z 1958 roku, jak i Andrzeja Stopki z 1965 roku. Zobaczymy także fotosy z tak znaczących realizacji, jak „Dziady" Kazimierza Dejmka i Andrzeja Stopki z 1967 roku, „Dziady" z 1973 roku Konrada Swinarskiego i Krystyny Zachwatowicz, „Dziady - dwanaście improwizacji" Jerzego Grzegorzewskiego ze scenografią Barbary Hanickiej z 1995 roku oraz „Dziady drezdeńskie" Piotra Potworowskiego z 1962 roku, a także prace scenograficzne Jadwigi Mydlarskiej-Kowal, Adama Kiliana, Ewy Starowieyskiej, Zygmunta Smandzika i Zofii de Ines.

Koncepcja wystawy: Agnieszka Tabor
Współpraca kuratorska: Jolanta Niedoba
Aranżacja: Krystian Banik