W Warszawie odbyła się uroczystość nadania imienia Wojciecha Korfantego sali nr 12 mieszczącej się w budynku Komisji Sejmowych. Gospodarzem tego wydarzenia była Marszałek Sejmu Ewa Kopacz. W uroczystościach uczestniczył Marszałek Województwa Śląskiego Mirosław Sekuła oraz ksiądz prałat Jan Drob, reprezentujący arcybiskupa metropolitę katowickiego Wiktora Skworca, który poświęcił salę. W wydarzeniu udział wziął stryjeczny wnuk Wojciecha Korfantego - Bronisław Korfanty.

„Wśród twórców II Rzeczpospolitej nie sposób pominąć Wojciecha Korfantego. Swoją polskość odkrył w latach młodzieńczych, by stać się niestrudzonym wojownikiem o ojczyznę" - powiedziała marszałek Ewa Kopacz, rozpoczynając uroczystość. Marszałek podkreśliła także, że „niezrównany entuzjazm Korfantego połączony z głęboką troską o niepodległą Polskę uczynił zeń polityka cieszącego się dużym autorytetem i estymą."

„Od dzisiaj ta sejmowa sala będzie nosić imię człowieka wyjątkowego: Wojciecha Korfantego - Wielkiego Ślązaka i Wielkiego Polaka. Wybitnego bojownika o polskość Śląska. Uroczystość ta to kolejny krok ku historycznej rekompensacie" - mówił marszałek Mirosław Sekuła, wspominając o dziejowej niesprawiedliwości i niedocenianiu zasług Wojciecha Korfantego dla przyłączenia części Górnego Śląska do II Rzeczypospolitej.

Po zakończeniu część oficjalnej odbyła się sesja wspomnieniowa poświęcona życiu i dokonaniom Wojciecha Korfantego.

20 kwietnia 2013 r. przypadła 140. rocznica urodzin Wojciecha Korfantego. 19 kwietnia br. Sejm podjął przez aklamację uchwałę w sprawie upamiętnienia tego wydarzenia.

Wojciech Korfanty urodził się 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka (Siemianowice Śląskie). Studiował we Wrocławiu, a następnie w Berlinie. Podczas studiów działał w organizacjach młodzieżowych ideowo związanych z Narodową Demokracją (endecją). Będąc redaktorem „Górnoślązaka", w swoich publikacjach piętnował m.in. germanizacyjną politykę władz wobec Ślązaków. Jako pierwszy Górnoślązak reprezentował w niemieckim parlamencie Koło Polskie. 25 października 1918 r. wystąpił w Reichstagu z głośnym żądaniem przyłączenia wszystkich etnicznie polskich ziem zaboru pruskiego do Polski. W 1920 r. został mianowany przez rząd polski komisarzem plebiscytu na Górnym Śląsku. W 1921 r. stanął na czele III Powstania Śląskiego, które przyniosło korzystniejszy dla Polski podział Śląska. W odrodzonej Polsce w latach 1922-1930 Korfanty był posłem na Sejm z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji. Od października do grudnia 1923 r. był m.in. wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą. Będąc na emigracji został jednym z założycieli Frontu Morges, a później organizatorem i prezesem Stronnictwa Pracy powstałego z połączenia Chadecji i Narodowej Partii Robotniczej. Zmarł 17 sierpnia 1939 r., a jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną Ślązaków.