Kopalnia Ignacy dobrem regionalnym
W podpisaniu umowy dotyczącej współprowadzenia jednostki uczestniczyli marszałek Jakub Chełstowski, prezydent Rybnika Piotr Kuczera oraz radny Sejmiku Województwa Śląskiego, Grzegorz Wolnik.
„Zabytkowa Kopalnia Ignacy to miejsce szczególne nie tylko dla Rybnika i subregionu zachodniego, ale dla całego województwa śląskiego, od dziesięcioleci utożsamianego z dziedzictwem industrialnym. Potrafimy przekuć naszą przemysłową tradycję w atut, stworzyć bogatą ofertę turystyczną i kulturalną oraz sprawić, by takie miejsca zyskały drugie życie. Wierzę, że współprowadzenie tej instytucji pozwoli jej rozwinąć skrzydła i jeszcze lepiej służyć lokalnej społeczności” – tłumaczył marszałek Jakub Chełstowski.
„Cieszę się, że Kopalnia Ignacy w Rybniku wchodzi na orbitę regionalną, dotąd była obiektem lokalnym aspirującym do tego miana. Ta umowa jest przykładem udanej współpracy samorządu lokalnego z regionalnym, jesteśmy partnerami i dobrze, że te ogniwa się zazębiają. To wyjątkowe miejsce, które zyskuje na popularności i które odwiedzają turyści z Polski i z zagranicy” – mówił radny Sejmiku Województwa Śląskiego, Grzegorz Wolnik.
Zgodnie z umową, Województwo Śląskie będzie przekazywało dotację podmiotową w wysokości 1 mln zł rocznie przez cały okres trwania umowy tj. 5 lat (w latach 2024-2028 roku).
„To ważny dzień dla Rybnika i tego miejsca, które zmieniało się na naszych oczach. Finansowanie jest niezwykle ważne, ale równie istotne jest zaistnienie tego obiektu na mapie województwa, bo siła oddziaływania samorządu na szczeblu regionu jest znacznie większa. Jestem przekonany, że to rozwiązanie pomoże tej placówce się rozwijać” – mówił prezydent Rybnika, Piotr Kuczera.
Zabytkowa Kopalnia Ignacy to instytucja kultury miasta Rybnika, zlokalizowana na terenie dawnej Kopalni Hoym, jednej z najstarszych kopalń węgla kamiennego w Polsce. Zakład wydobywczy powstał w 1792 roku, kilka miesięcy po założeniu Kopalni Królowa Luiza w Zabrzu oraz Kopalni Król w Chorzowie. Kopalnia działa nieprzerwanie przez ponad 200 lat. Najcenniejszy fragment zabudowy, czyli główny kompleks wydobywczo-energetyczny z dwoma wieżami wyciągowymi oraz z wartościowym wyposażeniem, wpisany jest do rejestru zabytków. Jego założenie architektoniczne, charakterystyczne dla niewielkiego, samodzielnego zakładu górniczego z przełomu XIX i XX wieku. Instytucja prowadzi zadania w zakresie upowszechniania dziedzictwa kultury przemysłowej, edukacji kulturowej i naukowej, wykraczając poza granice samorządu lokalnego. Obiekt jest jednym z prężnie działających obiektów na Szlaku Zabytków Techniki.